Czytanie z listu św. Tymasza do bakłażana w panierce:
I stanęli zmęczeni nad brzegiem morza Czerwonego, które drogę im zagradzało. I lamentować poczęli. I jęczeć. A co nie jeden i kajaczek strugać począł, a inny trzcinę tarmosił i w wiązki krępował, do tratwy się przymierzając. Ale na nic były ich wysiłki, gdyż za plecami ich już oddech faraona czuć było. A że jadał czosnku dużo, to odczucia ich spotęgowanymi były. I już zaczynali powątpiewać w wiedzę Mojżesza a i niektóry kamieniem w niego cisnął i na sandał splunął, kiedy nagle ukazał się Pan. I rzekł Mojżeszowi aby laską w glebę napierniczać zaczął, a kiedy przejście się w morzu zrobi, trzymał łapy w górze, póki naród przez dno na drugi brzeg nie przelezie. I jak Pan rzekł, tak Mojżesz uczynił. I laską napierniczać zaczął. I tłukł glebę aż kurz się zaczął unosić. I nic się nie działo. I wojska faraona już widocznymi być poczęły. Więc intensywność okładania podłoża zwiększył. Ale nadal nic się nie działo. I kiedy już widać było twarze żołnierzy faraona, pojawił się Pan. I rzekł: No ale w co tłuczesz.? W przycisk nasuwaj!!! I pojął Mojżesz swój błąd. I celnie w czerwony przycisk wygrzmiał z laski swej. I wody się rozstąpiły. I naród okazując radość, szczęście i inne takie, w pląsach i z iście piekielnym przyspieszeniem, po dnie morza przekłusował na drugi brzeg. I kiedy już na drugim brzegu byli, zerknęli za się, i ujrzeli cała armię faraona, która pomiędzy wzburzonymi górami wody, po dnie bagnistym biegła. I dogoniła by ich zapewne, gdyby nie ostatni z tarczowników który widząc coś dziwnego, okrągłego i czerwonego, wystającego z piasku plaży, obunóż nań skoczył i ponownie przycisk wdusił. I pobiegł za resztą. I zdziwił się bardzo, kiedy woda runęła na nich ze stron obu. I jedyne co z armii faraona zostało to pływający po wierzchu papirus z roznegliżowaną Nefretete i czyjeś okulary w bambusowych oprawkach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz